Przestałam myśleć o sobie jak o nienormalnej i chorej psychicznie. Nadal twierdze, że jestem popaprana, ale w tym pozytywnym sensie ;-)

Teraz kiedy próbuję się z kimś porównywać kosztem swojego poczucia wartości zapala mi się czerwona lampka, dzięki temu jestem w stanie to bardziej kontrolować i zmieniać kierunek myślenia

Moja pewność siebie nadal jest chwiejna, ale mogę powiedzieć, że mimo strachu udało się dopiąć do końca sprawy związane z nową pracą.
Dodatkowo udało się zminimalizować strach związany z nowymi obowiązkami. Moi znajomi zauważyli (powiedzieli mi o tym), że jestem nieco inna, bardziej pozytywna i energetyczna

– Anna

Zgłosiłam się, bo  czułam się totalnie zagubiona w swoim związku i pierwszy raz nie wiedziałam zupełnie, co mam robić. Bałam się, że wszystko się rozpadanie.

Zrozumiałam rolę jaką pełniłam do tej pory w życiu i już jej nie chcę. Wiem, co mnie ograniczało. Powoli uczę się mówić, co czuję, otwarcie rozmawiać.

Nie boję już, że kiedy mąż ma focha, że to ja coś źle zrobiłam. Nie muszę nic robić z jego fochem i jestem spokojniejsza, radośniejsza, zaczynam mieć ochotę na seks. Pozwalam mężowi mnie dotykać, całować, sprawia mi to przyjemność.

Kiedy mąż mnie czymś zdenerwuje szybciej potrafię uświadomić sobie, o co mi chodzi, uspokoić się i podjąć rozmowę. Umiem to zrobić, np. w 2 godziny podczas, gdy podobne sytuacje zabierały mi kiedyś kilka dni. Szybciej wyjaśniam sprawy, szybciej dochodzę do porozumienia, nie ustępuję jak kiedyś.

Mąż zauważył tę zmianę. Zaczął inaczej się do mnie odnosić. Robi więcej tego, na czym mi zależy. Bardziej mnie dostrzega, sprząta po sobie w kuchni 😉

– Ewa

Zmieniłam nastawienie do starego związku. Przestałam patrzeć na niego, jako na twór idealny, niemożliwy do powtórzenia. Przestałam też dążyć do powtarzania go.  

Nie mam już czarnych/depresyjnych myśli – mogę skupić się na nauce, pracy, przyjemnościach. 

Nie płaczę, a za to dużo się śmieję. Mam dobry humor (co właściwie leży w mojej naturze, bo od zawsze przez wszystkich jestem nazywana 'pozytywną osobą’)

Moje życie osobiste układa się znacznie lepiej: rodzina, przyjaciele oraz partner z chęcią spędzają ze mną czas (znowu), a ja z nimi; dużo żartujemy i śmiejemy się z codziennych spraw. 

Moi bliscy zgodnie stwierdzili, że odżyłam   

– Joanna

Mam teraz taką jasność myślenia. Mniej się ‘miotam’. 
Już się tak nie śpieszę ze wszystkim. 

Łatwiej podejmuję decyzje, bo rozumiem, co powinnam wziąć pod uwagę.

Stałam się pewniejsza swoich decyzji, bo jestem bardziej zdecydowana czego chcę i oczekuję od innych.

 Jestem teraz znacznie spokojniejsza i zadowolona z siebie. Pracownicy też są spokojniejsi i pracują odpowiedzialniej. Mężowi podoba się moja zmiana

– Ewa

Zgłosiłem się z powodu depresji, uciążliwości tej choroby, poczucia beznadziejności i konfliktów w rodzinie z tego powodu. 

Dowiedziałem się istnieniu emocji i co jest przyczyną moich problemów.

Rozumiem co się ze mną dzieje i jaki jest mechanizm działania stresu.

Potrafię zneutralizować negatywne myślenie a burze emocjonalne są coraz krótsze .

– Andrzej

Zgłosiłam się  bo, zaczęło mnie przytłaczać moje zachowanie i choroba, lekarz kazał mi wyeliminować stres z życia. 

Zaczęłam się realizować na wielu polach. To daje mi siłę. Poszłam na ćwiczenia, sprawiam sobie prezenty, pewniej się odzywam jak mi coś nie pasuje w pracy, już nie denerwuję się kiedy dzieciom muszę odmówić a one zaczynają płakać.

Nie zastanawiam się nad „swoją beznadziejnością” tylko nad tym, co jutro zrobię, jak podejść z radością do życia, co zrobić żeby się tak nie denerwować.

Stałam się bardziej świadoma siebie, potrafię się zatrzymać i przestać krzyczeć nawet jak w pierwszej chwili włączy się „mój automat”

Łatwiej mi samej ze sobą wytrzymać i już się nie boję tak, jak na początku

– Katarzyna

Zgłosiłam się bo już nie miałam siły na swój perfekcjonizm i niską samoocenę. 

Teraz jestem bardziej pewna siebie, przestałam przejmować się tym, co pomyślą o mnie inni. Potrafię się skupić na tym co „Tu i Teraz”.

Moje relacje ze znajomymi stały się swobodniejsze, nie jestem już taka spięta cały czas. W trudnych momentach uczę się znajdować pozytywne myśli i mniej się boję przyszłości

– Iwona

Zgłosiłam się, bo chciałam mieć więcej pewności siebie. Nie wiedziałam, jak mam rozmawiać z moimi krytycznymi rodzicami. Jak stawiać granice swoim bliskim (rodzicom, dzieciom i mężowi) bez agresji, buntu oraz poczucia winy.  

Poczułam większą wolność wewnętrzną, pozbyłam się kilku przekonań, które doprowadzały mnie do frustracji. 

Inaczej spojrzałam na sytuacje, zmieniłam swoją postawę i moje relacje z rodzicami uległy poprawie. 

Zaczęłam dawać sobie prawo do popełniania błędów i dawać sobie szansę na ich poprawę.

Relacja z mężem rozkwitła, jest pełna szacunku, bardziej wyrozumiała, radosna.

Uwierzyłam we własne siły i podjęłam kroki w celu rozwijania swoich zainteresowań.

– Monika